Romantik Sevgi ve Aşk Nedir

Romantik sevgi kavramı 18. yüzyılda Avrupa'da ortaya çıkmıştır ve o dönemde romantik sevgi ilk olarak şiir ve edebiyatta yer almıştır. Daha sonra romantik sevgi felsefesi doğmuştur ve romantiklerin sanat, müzik ve edebiyatta geliştirdikleri fikirlerde yaratıcılık açısından temel bir rol oynamıştır.

Romantik sevginin erken dönem tanımlamalarında üremenin devamı için gerekli olduğu vurgulanmazken aşkın insanın ruhunu ve duygusal dünyasını besleyen bir güç olduğu savunulmuştur. 18. yüzyılda Alman felsefeci Johann Wolfgang von Goethe, romantik sevgiyi, insanın kendisini tamamlaması ve içsel bir bütünlük hissetmesi açısından önemli bir faktör olarak tanımlamıştır.

19. yüzyılda romantik sevgi kavramı, evlilik ve cinsel ilişkiden bağımsız bir kavram olarak kabul edilmiştir. 19. yüzyıl İngiliz yazarı Jane Austen, romantik sevgiyi sadece insanların fiziksel arzularını değil, aynı zamanda ruhlarını ve duygusal dünyalarını da besleyen bir güç olarak tanımlamıştır.

İnsan davranışının birçok yönünü etkileyen sosyal bir fenomen olarak romantik sevgi bilimsel olarak 1970’ler itibariyle incelenmeye başlanmıştır. Bu alanda araştırmalar, romantik sevginin nörobiyolojik, hormonal, evrimsel ve kültürel boyutlarını incelemektedir.

Günümüzde ise romantik sevgi, daha çok romantik ilişkiler ve cinsel yönelimler açısından incelenmekte ve araştırılmaktadır. Çok eskilerden beri var olan fakat eskimeyen bir konu olan romantik sevgi; şiirlere, şarkılara, hikayelere ve efsanelere konu olmuştur. Peki beynimiz romantik sevgiden nasıl etkilenir? Bu yazımızda romantik sevginin bugüne dek nasıl ele alındığını ve beynin romantik sevgiden nasıl etkilendiğini ele alacağız.

Romantik Sevgi ve Aşk Evrensel Midir?

1960’lardan evvel romantik sevginin Avrupa-Amerikan kültürüne özgü olduğuna dair yaygın bir inanç hakimdi. Bu nedenle romantik ya da tutkulu sevgi ile ilgili antropolojik çalışma neredeyse yoktur. Hatta yalnızca antropoloji alanı değil, diğer alanlarda da romantik ve tutkulu sevgi araştırma konusu olmamıştır.

Örneğin tarihçi Philippe Aires, Avrupa tarihinin büyük bir bölümünde sevginin daha faydacı hırsların ardında, ikincil bir öneme sahip olduğunu savunmuştur1. Lawrence Stone (1988) daha da ileri giderek "Eğer romantik sevgi Avrupa dışında var olmuşsa bu yalnızca öznel deneyimlere estetik bir takdir geliştirmek için zamanı olan, Batılı olmayan ulus-devletlerin seçkinleri arasında ortaya çıkmıştır." diye ısrar etmiştir.