Yoruldum...!

Bu defa gerçekten yorgun düştüm. Direniyorum, fakat o kadar ağır geliyor ki herşey sadece "HAKETMEDİM" diyebiliyorum. İnsan haketmediklerinide yaşarmış maalesef hayat bir şekilde öğretiyor insana öyle veya böyle.Duyduklarımız, gördüklerimiz, ve yaşanmışlıklar daha da çok acıtıyor insanın canını..

Konuşsam kırmaktan sussam sessizliğe alışmaktan korkuyorum.
Peki hangisi daha zor?
Hiç birşey olmamış gibi yaşamak mı yoksa herşeye yeniden başlamak mı?
Yüreğimdeki boşluktan, yaşadığım yanlızlıktan ve sırtımdaki ağırlıktan çok sıkıldım...
Sanki zamanla birlikte bende tükenmekteyim.Sen adına kırgınlık de ben yorgunluk diyeyim.