21 Nisan 2024, 21:29
|
#24
|
|
|
Hiçbir Ümit Yok..!
Bu soğuk akşam vakti;
"Bitti" denilen yerden başlıyorum
Bir çocuğun yaşlı gözleriyle
Boşa geçen bir ömürden gidiyorum
Düşünceler alıyor beni
Ben sana çok geç kaldım
Anlıyorum..!
Ardımda seninle dolu bıraktığım dünler
Umut kırıntıları taşıyorum heybemde
Ceplerimde yıllanmış mektuplar
Ellerimde kalan kan kırmızı güller
Yüküm ağır biliyorum..!
Gönlümün içinde kırılıyor parça parça camlar
Ah benim ıssızlığım, ah şu yalnızlığım
Halim yok, dermanım yok
Martılarda olmasa hiç kimseyim, kimsem de yok
Biçare gönül bin bir ah’dayım
Dönemem geri, gidiyorum ..!
Bulutlarda eskisi gibi güzel dökülmüyor bugünlerde
Tüm şehir sokaklarına giydirmiş maskesini
Yüzlere vurmuyor artık sahipsiz damlalar
Ve kırgınım sana ben kuytu bir köşede
Çek çıkar elini kalbimden takatim yok
Türküler içinde, yanaklarıma yürüyor tuzlu sular
Çağlayan yaşlarım çoğalıyor göğsümde
Kendimden geçerken vazgeçiyorum..!
Sessizce sensizliği sürüyorum
Kendime sarılıyor umutlarım
Sorma bana hangi sebep, bir cevabım yok
Hayati vurgularım tükenmekte
Artık çok geç, çıkmazdayım
Gözlerimin önünde ıssız boşluklar
Düşmüşüm bir çukura, uzak şehirlerde rüyadayım
Sen yoksun içinde, görüyorum..
Bakışların çarpınca bana, bir deli rüzgar eserdi oysa
Toz olurdu avuçlarımda aşılmaz dediğin duvarlar
Şimdi günü geçmiş bir sevdada duruyor zamanım
Karanlıklar içinde ihtimalleri mi yokluyorum
Artık duvarlarda gölgen bile yok
Dilimde sözler ağlıyor, sabaha varmayı bekliyorum
Doğmayacak bir daha güneş üstümüze, batıyorum..!
Uzayıp gider önümde yarını olmayan yollar
İçimde pişmanlıklar, yine hüzünde kayboluyorum
Ben aciz, ben yarım
Kaç defa yenildim saymadım
Önümde senden öte bir yolumda yok
Akşamlarından geçememiş henüz adımlarım
Yenik yüreğimle koşuyorum..!
Sen esince canımın baharına
Bir yanım sen, diğer yanım çürümekte
Yolun sonuna geliyorum, büyüyor karanlık
Boğuluyorum bu ayrılık denizinde, dibe vuruyorum
Kapatın şehrin ışıklarını vakti geldi artık
Veriyorum son nefesimi, hiçbir ümit yok
Çırpındıkça ölüyorum..!DeStaN
|
|
|
|